آن چه از سید نمی دانستیم

آن چه از سید نمی دانستیم

سید برت کسی بود که باعث شد یکی از بزرگترین گروه های راک یعنی گروه پینک فلوید تشکیل شود. اما حقیقت این است که سید پیش از آنکه خود را یک موزیسین بداند، خود را هنرمند می دانست. به همین علت خواهر سید برت، رزماری برین برت تصمیم به برگزاری نمایشگاهی از آثار هنری و نامه های شخصی او گرفته است. او اقرار می کند که سید در طول زندگی خود هنر خود را برتر از موفقیتش در موسیقی می دانست.

رزماری در مصاحبه ای که در محل نمایشگاه انجام شده بود درباره ی برادر فقیدش گفت: «همه ی وجود او هنرش بود. او در ابتدا یک هنرمند بود و بعد از آن یک موزیسین به شمار می رفت. اگر کسی از او می پرسید که حرفه اش چیست، عکس العمل حتمی او این بود که “من یک هنرمند هستم”. او هرگز پاسخ نمی داد که من یک موزیسین هستم.»

او همچنین اضافه کرد که سید هرگز درک نکرد که چرا مشهور شده است. هرچند که کاملاً آگاه بود که او عضو اصلی پینک فلوید است و پیش از آنکه گروه به شهرت جهانی برسد پایه گذار خلاقیت این گروه بوده است.

او در ادامه گفت: «او هرگز شهرت را درک نکرد. او هرگز خواهان شهرت نبود و به دنبال آن نمی رفت. برایش غیرقابل تصور بود که چرا دیگران می خواهند او را از نزدیک ببینند. او هنرمندی بود که تنها بخشی از زندگی اش را صرف موسیقی کرده بود و بعد به هنر بازگشت. او بیشتر به موزیک به چشم یک سرگرمی نگاه می کرد. او باور داشت که مثل هر انسان عادی دیگری ست. او هیچ ویژگی منحصر به فردی در خود نمی دید.»

نقاشی های سید برت

رزماری برین ابراز امیدواری کرد که این نمایشگاه که “سید برت: هنر و نامه ها” نام دارد، تصویر ذهنی مردم درباره ی برادرش را تغییر دهد. او گمان می کند که مردم سید را فردی پرخاشگر، گوشه گیر و روانی می دانند و باور دارند که او هم دنباله روی راه دیگر ستارگان راک اند رول بوده که کناره گیری کرده اند.

هرچند که او حقیقت اعتیاد به مواد مخدر و مشکلات روانی برادرش در سال های 1960 تا 1980 را تایید می کند، اما با این حال او را “دوست داشتنی” و “مهربان” خطاب می کند و می گوید که کمال را در نقاشی های برادرش یافته است.

او گفت: «من از مردم می خواهم که بیایند و این نقاشی ها را ببینند. به آن ها بخندند و از آن ها لذت ببرند و متوجه شوند که چقدر برادرم فرد بانشاطی بوده.»

او درباره ی خصوصیات اخلاقی سید گفت: «در سال های پایانی عمرش خیلی منزوی شده بود و ممکن بود با افرادی که به او نزدیک می شدند تند برخورد کند. اما علت فقط این بود که او نمی توانست از پس یک گفت گو بر بیاید و نمی توانست خود را با اجتماع وفق دهد. او ناراحت نبود. فقط می خواست آرام باشد و نقاشی کند و با رضایت زندگی کند. و من باور دارم که او به خواسته اش رسید.»

او درباره ی میل شدید سید به نقاشی گفت: «برای او نقاشی کردن یک نیاز اساسی بود. وقتی که به دنیا آمد فریاد می کشید و وقتی که حدود 18 ماه داشت و می توانست مداد و خودکار به دست بگیرد خود را با نقاشی آرام کرد و همه ی زندگی اش را اینگونه گذراند. او بعد از جدایی از پینک فلوید به مدت چند سال نقاشی نکرد و سال های بدی را سپری کرد. در سال های 1980 تا 2000 دوباره شروع به نقاشی کرد و به زندگی اش قانع شد. از واژه ی راضی استفاده نمی کنم. چرا که تفکرات سید خیلی نامتعارف بودند…فکر می کنم قناعت تنها چیزی‌ست که او نیاز داشت.»

رزماری برین از نبود نقاشی های ناراحت کننده ی سید در این آرشیو ابراز خوشحالی کرد و گفت: «ما هیچ اثری مدت زمانی که او از مشکلات متعددی رنج می برد نداریم. او  در آن زمان یک یا دو نقاشی کشید اما خیلی زود نابود شدند. اگر وجود داشتند چیزی نبودند جز چند صفحه ی تماماً سیاه. خوشبختانه هیچ یک از آن ها اینجا نیست. چراکه واقعاً ناراحت کننده هستند.»

لازم به ذکر است که از برخی آثار او تنها تصاویری باقی مانده که در نمایشگاه به نمایش گذاشته خواهند شد.

نامه های عاشقانه ی سید برت

در نامه های به جا مانده از مکالمات سید و افراد نزدیک به او، تنها چند تک کاغذ کهنه باقی مانده که در کنار آثار هنری او به نمایش در خواهند آمد. این نامه ها برخلاف تصور دیگران از سید، مهربانانه و صمیمانه و حاصل شوخ طبعی او هستند و حتی می توان در کنار نوشته ها صورتک ها و نقاشی های کودکانه ای دید که سید رسم کرده است. بیشترین حجم این نامه ها را نامه های عاشقانه ی او به دو دوست دخترش، جنی و لیبی تشکیل می دهند.

او برای لیبی نوشته: «امروز صبح نامت را روی پایم حک کردم. چرا که من دیوانه ی تو هستم و این شهوت دیوانه کننده هیچ سودی برای من ندارد جز اینکه [از گیجی‌ام] به دیگران برخورد می کنم و با صورت به زمین می افتم!»

در نامه ای به جنی او درباره ی اولین روزهای کار با گروه پینک فلوید در استودیو نوشته است. او در نامه اش نوشته: «آهنگ ها تا به حال بی نظیر بوده اند. به ویژه King Bee.»

این نمایشگاه در Idea Generation Gallery لندن از 18 مارس تا 10 آوریل برگزار خواهد شد.